Alien Mind II – Rozdział 12 – Kosmiczne Ujawnienie

Rozdział 12: Pozaziemski Model Umysłu

Do tego czasu powinien stać się oczywistym fakt, że zaczynamy rozumieć podstawowe zasady tego w jaki sposób myślą Istoty Pozaziemskie.

Co jednakże z samymi Istotami Pozaziemskimi?
Co Byty Pozaziemskie myślą na temat ich własnych umysłów?
Jak postrzegają one różnice między interakcją na wielką skalę między przeszłością a teraźniejszością?

Zacznijmy od tego, że Byty Pozaziemskie są zbyt mądre, aby ograniczać siebie do Kartezjańskich punktów na kawałku papieru, pojedynczej chwili umieszczonej w czasie, co jest błędem popełnianym przez niektórych ludzi.

Zredukowanie fizyki umysłu do ustalonych punktów współrzędnych na wykresie byłoby rozpatrywane jako uproszczenie zbyt niebezpieczne dla tego zagadnienia. Istoty Pozaziemskie twierdzą, że fizyka płaszczyzny tego rodzaju jest całkowicie nieadekwatna.

Zredukowany do bezimiennych, pojedynczych i nic nie znaczących punktów umysł może być manipulowany w kategoriach dziecięcych, aby dopasować go do potrzeb skorumpowanego reżimu utrzymującego władzę w danym momencie. Może on być upiększony wygodnymi kłamstewkami jednego dnia po to, aby być przemalowanym na całkiem inny kolor dnia następnego.

To czego potrzebujemy w zamian jest to topologiczny (link tutaj) model umysłu, który dotrzymuje prędkości postępowi fizyki dwudziestego pierwszego wieku i jest bardziej podobny do tych istniejących w społeczeństwach pozaziemskich. Topologiczny model umysłu jest lepszy niż liniowa jego wersja gdyż modeluje on umysł w kategoriach pojemności zależnej od czasu (dodatkowych wymiarów, które rezonują z prędkością zbliżoną do prędkości światła) zamiast starego pojęcia „nieskończenie małych” punktów połączonych ze sobą liniami.

Gdyby Kartezjańskie punkty były nieskończenie małe tak jak to ma być w tej teorii, to zajęłyby one miejsce na obrzeżach czarnej dziury złożonej z pojedynczej gęstości, która według Przybyszów z Kosmosu oraz dynamiki „ujemnej energii” spowodowałaby ich cykle częściowych fluktuacji daleko poza Wszechświat w odległą hiperprzestrzeń. Ujmując to w skrócie, podobnie jak umysły innych inteligentnych Istot Pozaziemskich dochodzimy do wiedzy na temat tego, że nasze umysły prawdopodobnie nie utrzymają się zbyt długo na Kartezjańskich płaszczyznach.

W topologicznej wersji, umysł modelujemy w zależności od czasu, jego złożoności oraz porządku wyznaczania jego kursu. Gdyby np. umysł mógłby być widziany z pozycji obserwatora to każdy dzień rozpoczynałby od połączenia się lub uporządkowania jego wiedzy i informacji przez swój większy wyrafinowany sposób własnych obserwacji co doprowadziłoby zarówno do pogłębienia jak i ekspansji tego połączenia wraz z upływem czasu.

Wraz z upływem czasu zajmuje on większą część przestrzeni umysłowej (lub wymiarów) poprzez subtelniejsze i bardziej uporządkowane zintegrowane myśli.

Proste, prawda?

Patrząc z boku, w miarę jak umysł pracuje rozbudowuje on swoją złożoność i rozpatruje ją ponownie każdego dnia.

Zredukowana przestrzeń umysłowa pojawia się wtedy, gdy pewne wypaczenia takie jak alkohol, początek choroby psychicznej lub inne zakłócenia redukują progres umysłowy w porządkowaniu połączenia z jego większym kontekstem. Z upływem czasu, zakłócenia te mogą być postrzegane jako kurczenie się wymiaru umysłowego w danym przedziale czasowym.

Z tego powodu umysł będzie łączył się wewnątrz mniejszej przestrzeni umysłowej lub wymiaru, podczas okresu trwania tej niemocy.

*Nieseksualne Istoty Pozaziemskie mogą postrzegać seksualność innych w kategoriach zakłóceń oddziałujących na umysł.

Dobrze dostrojony umysł cierpi na mniejszą ilość zakłóceń (zredukowanego wymiaru umysłowego) i poszukuje większego wyrafinowania i subtelniejszego, szerszego kierunku z upływem czasu.

Nakreśla on ponownie rozwój swoich myśli i analizuje od nowa lub integruje jego obserwacje z tak dużym kontekstem swojej przeszłości i przyszłości do jakiego jest zdolny się odnieść. Albo wychwytuje on kluczowe aspekty wcześniejszych myśli i w dalszym ciągu koryguje je i rozwija, albo cierpi na utratę przestrzeni umysłowej w czasie.

Umysł zdefiniowany przez czas może być np. zwizualizowany jako złożona, pomarszczona i poskładana płachta balonu poruszająca się w czasie od lewej do prawej – jest on mały i subtelny gdy budzimy się rano, lecz czym dalej poruszamy się w prawo staje się on bardziej złożony, ekspandujący swoją świadomość lecz ciągle jeszcze marszczący się i dążący do zapadania się do swojego wnętrza.

Dlatego też jego pojemność (lub złożoność jego wymiaru) oraz kierunek w którym się porusza może być mierzony wtedy gdy ekspanduje lub kurczy się wraz z upływem czasu.

*Alternatywnie, zamiast wyobrażania sobie umysłu poruszającego się od strony lewej do prawej, może on być modelowany jako coś rezonującego na zewnątrz w ogromnej skali rozważań podczas jednoczesnej zmiany porządku w kierunku wewnętrznym tak jak to czynią Istoty Pozaziemskie.

Obecnie doszliśmy do punktu w którym robi się ciekawie. Topologia umysłu określonego w czasie jest uformowana przez myśli całego życia. W ideale subtelność i wrażliwość wczesnych lat dziecięcych kontynuowana jest w życiu dorosłym. Ma to określone i mierzalne parametry. Zanik emocjonalnej wrażliwości może powodować odłączenie danej Istoty od wcześniejszych wymiarów umysłowych pochodzących z dzieciństwa takich jak: miłość, wrażliwość i troskliwość.

Zanik tych uczuć może odciąć umysł od bardziej złożonych przemyśleń pochodzących z jego przeszłości i powodować to, co skutkuje utratą przestrzeni umysłowej i redukcją możliwości zawartych w tych uczuciach. Oczywiście zarówno dorośli ludzie jak i w pełni rozwinięte Istoty Pozaziemskie mają tendencję do rozwijania wyspecjalizowanych połączeń myślowych (co wymaga wytrzymałości i odporności), jednakże większość ludzi zatacza pełne koło kończąc na etapie tęsknoty za łagodną i delikatniejszą formą otwartości, do której zdolne są tylko dzieci.

Uczucia te rozpalają się wtedy gdy na pierwszym miejscu idzie to w parze z naszą motywacją do posiadania i wychowywania dzieci.

W naszym topologicznym modelu umysłu największą objętość lub wymiar przestrzeni umysłowej integruje się w pełnym zakresie życiowych rozważań. W pewnym sensie inteligencja byłaby miarą perspektyw i porządku świadomości umysłu i również miarą trwałości emocjonalnej wrażliwości umysłu na przestrzeni czasu, oraz wrażliwości na innych co pozwala umysłowi rozwijać się w późniejszych latach.

Jak na ironię kryzysy emocjonalne i pozorne niepowodzenia podejmowanych pomysłów mogą czasami ułatwić na przestrzeni czasu bardziej ogólne zrozumienie, gdyż topologiczny model umysłu nie jest ani określeniem mechanicznym ani składającym się z wartości liczby całkowitej. W zamian jest on częściowy lub szacowany alternatywnie (np. przy pomocy matematycznej wielokrotności, link tutaj). Odnosi się to do większych ciągłości a uczynne Byty Pozaziemskie przekazują wskazówki na podstawie których stwierdzamy skąd one pochodzą.

Więc jak to wszystko odnosi się do myśli Istot Pozaziemskich? Jeżeli lepiej wymodelujemy naturę umysłu możemy wydzielić jego bardziej zaawansowane możliwości. Powinniśmy wtedy być zdolni, aby przewidzieć pewne podstawowe nagłe rozważania w myśleniu pozaziemskim.

Jak dowiedzieliśmy się od wielu Przybyszów Pozaziemskich, subtelniejszy i lepszy porządek myśli ma naturę wielowymiarową (link tutaj). Rezonuje on w szerszą treść i integruje więcej informacji i uczuć. Umysły Istot Pozaziemskich współistnieją i mogą kolektywnie współdziałać z innymi umysłami w danym momencie co nie oznacza, że muszą one siedzieć posłusznie w ciszy i bezruchu pomiędzy procesami myślowymi. Ujmując to krótko, nasz nowy model pomaga zilustrować podstawy tego, co Byty takie jak Haven nazywają „wspólnotą umysłową” czyli zaawansowanymi społeczeństwami w których Istoty dzielą kolektywnie swoje myśli z niezwykle dużymi prędkościami wraz z powiększoną pojemnością przekazywanych informacji.

Ironią jest to, że zagęszczają się one lub przeskakują ponad pewne części, aby zarówno zintegrować jak i posortować informacje według wewnętrznego, istniejącego już porządku. Więc może nie być to do końca kwestią prędkości lecz subtelności większego porządku.

Oto kilka przypadków, w których topologiczny model umysłu jest pomocny Istotom Pozaziemskim:

Gdy powstaje spór Byty Pozaziemskie potrafią przenieść go na wyższy wymiar. Jak wspomniano wcześniej, Istoty Haven (wcześniej odnosiliśmy do nich jak do Istot z Przystani, przyp. tłum.) definiują dodatkowy wymiar jako „oscylującą domenę, która nie jest w fazie z” niższym wymiarem (takim w jakim większość ludzi obecnie żyje).

Pewnymi prostymi przykładami dodatkowych wymiarów mogłyby być nasze nie indywidualne przeszłości i przyszłości, większa przestrzeń Wszechświata, rezonans grawityczny, który zapętla zjawiska kosmiczne ogromnej skali w skalę zjawisk kwantowych, itd. Gdy pojawiają się spory między Przybyszami z Kosmosu (np. dotyczące terytorium oraz zasobów naturalnych, form rządów, uprowadzeń lub aktów prawnych) mogą oni ekspandować całą jego treść, aby objąć aktywny wkład innych Istot Pozaziemskich lub pozaziemskich społeczeństw w celu zawarcia znacznie większych, bardziej inteligentnych rozwiązań.

Mogą one przekroczyć ograniczenia jakiejkolwiek jednostki lub urzędu. Należy zapamiętać, że różnice zdań są dość powszechne w zróżnicowanym Wszechświecie.

Kolejnym przykładem może być, powiedzmy zaistniały problem w rywalizowaniu (czasami męskim) o urząd lidera lub o jakąkolwiek inną jednostkę.

Zamiast stawiać czoła danej sytuacji w kategoriach jednostki, jak gdyby nie można było uciec się do innych niż do tych, którzy powodują zagrożenie krótkoterminowe, zainteresowane strony muszą po prostu pamiętać, że: ani nie ma całościowej racji w danej sytuacji, ani nie mogą oni oczekiwać rozwiązania problemu jeśli jest on wypaczony przez pryzmat postrzegania płciowego. Zamiast ograniczać siebie do odizolowanej, skończonej liczby jednostek rozpatrujących dane zagadnienie, mogą oni przejrzeć sytuację na wylot w większych jednakże bardziej subtelnych kategoriach.

Poprzez rezonowanie w większą treść, przechodzą oni poza dany problem. Mogą oni również wystawić go na większą uwagę.

Krótko mówiąc, nikt nie musi być szczuty i powstrzymywany przez nieuniknioną sytuację. Zawsze istnieją inne wyjścia z sytuacji. Rozwiązania wykorzystujące dodatkowy wymiar pojawiają się w większym ale subtelniejszym kontekście. Ta pojedyncza, podstawowa alternatywa jest ważniejsza niż może się wydawać.

Jak to odnosi się do ludzi? Jeżeli społeczny stereotyp, promuje np. błogość anonimowego konsumenta, aby utrzymywać nas uległymi i posłusznymi a następnie przychodzi inna natrętna istota, ludzka lub pozaziemska, i usiłuje zmusić nas do posłuszeństwa przez kwestionowanie naszego poglądu przy użyciu obrazów zbytniej maskulinizacji kolektywu lub nadmiernej seksualnej rywalizacji o kobiety to nie musimy na to reagować lub być spędzanymi w dane miejsce jak bydło.

Nie musimy poruszać się w stereotypowych odpowiedziach na bodźce, reagując walką lub ucieczką, które tworzą szczegóły założeń całościowego krajobrazu. Zamiast tego, możemy przebadać problem w większych kategoriach, możemy dociekać pozycję każdej ze stron, w tym Istot Pozaziemskich i uniknąć przy tym podejmowania destrukcyjnych, pochopnych decyzji.

Jeżeli ktokolwiek usiłuje wbić nam do głów koncepty jednowymiarowe w celu dokonania prymitywnej manipulacji, wtedy topologiczny model umysłu pozwala wyjść na zewnątrz ustalonej sytuacji. Wstępujemy wtedy w pewnego rodzaju „czas urojony”, który jest nieznacznie szybszy od prędkości światła, lub „czas-i” według określeń fizyki kwantowej. Podobnie jak robią to Istoty Pozaziemskie, wydymamy naszą uwagę na zewnątrz w większą, subtelniejszą przestrzeń. Zamiast stawiać czoła danemu problemowi osobiście, Kosmici wznoszą się na zewnątrz przestrzeni okupowanej przez nich w tę, udostępnioną przy użyciu technologii psychotroniki lub kolektywnego umysłu.

Wychodzą one w dodatkowy wymiar danej sytuacji i poszukują niespójności w większych, jednakże bardziej subtelnych połączonych ze sobą rozważaniach.

*Zaobserwowałem już przy wielu okazjach tego typu sposób myślenia. Jednakże w niektórych przypadkach, powoduje to u Bytów Pozaziemskich udawanie, że nie popełniają oni osobistych błędów gdyż wolą określać siebie w ramach kolektywu. Tak, jest to zagadką.

Ten rodzaj uciekania się do dodatkowego wymiaru jest rezonansem do wnętrza hiperprzestrzeni.

Rezonans energii ujemnej pozwala na głębokie usadowienie się bardzo złożonych jej ilości między wymiarami, czasami okupując tę samą przestrzeń czasową, a co za tym idzie na przebywanie w dodatkowym wymiarze. Jeszcze ważniejszym jest to, że wszystkie te argumenty prowadzą nas w kierunku bardziej inteligentnego porządku istnienia, do którego dojdziemy za chwilę.

Wyobraźmy sobie jak wyglądałoby prawne orzecznictwo, gdyby logika stojąca za nim była wielowymiarowa.

Zbrodnie przeciwko ludzkości obejmowałyby:

zanieczyszczenia środowiska na rzecz „wyższych celów”,
sprzedaż broni dla uciskających inne narody „zgodnie z prawem”
uprowadzenia ludzi przez pozaziemskich kolonizatorów

i tak dalej.

Innymi słowy, nasze prawo byłoby lepsze gdyby nie było ustanowione w specyficznych, jednoznacznych kategoriach chciwości oraz totalnej jednostkowości.

Prawne definicje oparte na topologii alternatywnych cyklów dotyczących całą wspólnotę byłyby precyzyjniejsze a nie podrzędne. Anonimowe nośniki propagandy takie jak korporacje nie byłyby traktowane tak jak jednostki. Bardzo inteligentne zwierzęta takie jak delfiny nie byłyby zabijane, aby uzyskać puszkę tuńczyka zawierającego rtęć.

Model topologiczny definiuje kategorie porządku niższego niż wielowymiarowe jako ułomne. Stawia on większe wspólnotowe definicje ponad jednostkowymi definicjami prawnymi chroniącymi chciwość jednego gatunku i działa na korzyść większej ekologii. Topologiczny model pozwala na rozważania dostępne na dodatkowych wymiarach, które są głębsze i bardziej kompleksowe, udostępniające wszystkie informacje oraz pochodzenie problemu. Najbardziej inteligentne rozważania nigdy nie mogą być wyczerpane, ponieważ ewoluują one i zmieniają się – mamy nadzieję, że na lepsze.

W istocie, negatywne i alternatywne cykle rezonansu grawitycznego pozaziemskich społeczności sugerują, że Wszechświat jest czymś większym niż tylko Wyższą Inteligencją.

Społeczeństwa Pozaziemskie starają się kultywować zobowiązania względem Wszechświata, który jest inteligentniejszy niż wszelka istniejąca inteligencja, kultywują oni obraz Wszechświata bezkresnego, głębokiego i bogatego we wrażliwość ekstra wymiarów. Ostatecznie ta jedyna, najbardziej podstawowa dynamika stawia ważne pytanie na temat naszego Wszechświata.

Jak bardzo jest on inteligentny? Jak subtelnie i głęboko umysły mogą rezonować wgłąb, wszerz oraz wzdłuż tego co wydaje się być Wszechświatem z wielokrotnie zwiększonymi cyklami, z których wszystkie wydają się być wielowymiarowe w sposób, który przeczy przestarzałej fizyce z dwudziestego wieku?

Istota z gatunku Haven powiedziała Alecowi Newaldowi (link tutaj), że:

„Nasze badania wskazują na to, że wszystkie te fale (które tworzą wszystko co istnieje we Wszechświecie) od momentu ich zapoczątkowania są niczym więcej jak tylko bardzo inteligentnymi i potężnymi myślami.” (Ewolucja Równoczesna, Coevolution, str. 126, link tutaj)

Ktoś mógłbym odrzucić ten pogląd jako typowy dla Istot Haven, jednakże sama jego idea jest podobno powszechna pośród Istot Pozaziemskich.

W ujemnych cyklach rezonansu grawitycznego, zjawiska na szeroką skalę kosmiczną są zapętlone w malutką skalę zjawisk zachodzących między kwantami. Dlaczego? Dlatego, że gdy Wszechświat ekspanduje na zewnątrz do ogromnych wielkości kosmicznych jest on również ściągany do wewnątrz do skali kwantowej. Jakkolwiek dziwnie to brzmi dla ludzi, pozwala to na uniwersalne, pozbawione lokalizacji istnienie myśli, czyli na bardziej zaawansowany rodzaj umysłu i egzystencji.

Taka interakcja wymaga zrozumienia na wyższym poziomie, więcej pokory i szacunku dla potencjału tej Super Inteligencji tego oraz innych Wszechświatów. Musimy rozumować i analizować w istotny sposób, aby zbadać większe następstwa bogato zamieszkanego Wszechświata.

Po tym wszystkim, pogląd o pewnego rodzaju inteligencji, która może mieć wymiar większej, nieożywionej „fizyki” może nie być aż tak radykalny. Np. jeśli ktoś powiedziałby wam, że malutki, dziwny horyzont zdarzeń mógłby wyłonić się z czarnej dziury (lub wielu czarnych dziur), a następnie dokonać interakcji z siecią nieożywionych „kwantów”, które w jakiś sposób są żywe, możecie zastanawiać się …

To jednakże jest poglądem naszego głównego nurtu na temat tego, jak wyewoluowało życie na Ziemi.

Według Istot Pozaziemskich, zaawansowane zrozumienie może komunikować się przez wielowymiarowe przestrzenie oraz Super Inteligentny Wszechświat. Ironicznie, nie trzeba „wybrać się” tam osobiście, aby tego dokonać. W zamian możemy znaleźć się tam w głębszym zrozumieniu. Przybysze mówią, że już jesteśmy zanurzeni w tym Wszechświecie lecz ze względu na ludzkie ciągoty do archaicznych konceptów, mamy tendencje do przesłaniania prawdy, która znajduje się tuż przed naszym nosem, o ile nawet nie w nas samych.

Mówiąc to, nie staram się dążyć w kierunku dyskusji na tematy religijne lub spirytualne. Po prostu powtarzam to, co różne Istoty Pozaziemskie z różnych galaktyk przekazują mi systematycznie oraz z konsekwencją. Z tego powodu to musi być ważne.

Aby poukładać to sobie, należy z jednej strony zrozumieć, że Super Inteligentny Wszechświat jest ściśle sprecyzowany wśród najlepszych, najbardziej zaawansowanych obecnie istniejących umysłów. Z drugiej jednak strony, pewne zaawansowane Istoty Hiperwersalne (Istoty twierdzące, że ich pochodzenie wywodzi się z poprzedniego cyklu Wszechświata) ostrzegają ludzi przed tymi, którzy będą próbowali oszukać nas przedstawiając siebie w takich samych kategoriach.

Ostrzegają nas, że inne hiper-zaawansowane Istoty Pozaziemskie (które nawiasem mówiąc też posiadają fizyczne ciała), mogą próbować zmylić ludzi po krótkich rozmowach do posiadania bezcielesnej powłoki.

Innymi słowy:

uważajmy na Istoty Pozaziemskie, które mogą próbować narzucić na ludzi fałszywe dogmaty religijne, link tutaj
uważajmy na kolonizatorów lub bardziej zaawansowane Istoty Hiperwersalne, które mogą domagać się uznania faktu, że ich osobiste lub kolektywne pretensje są równe w swoim charakterze możliwościom zupełnej „jedności” Wszechświata.

Ponownie nadmieniam, że doradza się nam myślenie w sposób kompleksowy. Nie wolno nam akceptować wszystkiego co nam się mówi. Musimy uważnie zastanowić się nad wszystkim.

Wspólnota umysłowa z pewnością istnieje i jest oparta na cechach nie przypisanych do żadnej lokalizacji. Wielu ludzi może być dowodem tego rodzaju doświadczenia. Byty Pozaziemskie zarówno myślą jak i definiują siebie w kategoriach mniej „fizycznych” niż tych, pochodzących z modelu umysłu ludzkiego dwudziestego wieku.

Nie mniej jednak należy używać zdrowego rozsądku. O ile nie jesteśmy równi wszystkim umysłom, które kiedykolwiek istniały, komunikujemy się jedynie wewnątrz większego kontinuum czasoprzestrzennego i nie jesteśmy im równi.

Zgodnie z naszym nowym topologicznym modelem, definicje obejmujące wspólnotę są lepsze i bardziej wszechstronne.

Ponieważ są one określone w kategoriach uniwersalnych parametrów, wychodzą one daleko poza jakąkolwiek jednostkę lub indywidualny cel. Mogą one przechodzić w różne wymiary w wiele miejsc w danym czasie zupełnie tak, jak ujemne cykle kwantowej próżni, która nas otacza.

W dziewiętnastym i dwudziestym wieku, podstawowe badania naukowych modeli oparte były na twierdzeniu „Brzytwy Ockhama” (link tutaj).

Brzmiało to w następujący sposób:

Jeśli model teoretyczny jest zredukowany do najprostszych kategorii, to czy ma to jakiś sens? Jeśli metaforyczna brzytwa Ockhama służy do oddzielania podstawowych faktów od całości, to czy ten model ciągle reprezentuje całość? W pewnym sensie nasz nowy model umieszcza brzytwę nad głową Ockhama.

Teraz jesteśmy w stanie myśleć w kategoriach „nadmiarowości Ockhama”.

„Nadmiarowość Ockhama” ogołociłaby model na znacznie głębszym poziomie gdzie ujemne cykle zjawisk kwantowych są zarówno nie lokalne jak i wielowymiarowe. Gdy używamy „nadmiarowości Ockhama”, aby oddzielić prawdę od iluzji modelujemy zjawiska zarówno w kategoriach ogromnej skali kosmicznej jak i w bardzo małej skali kwantowej w tym samym czasie.

Aby dokonać tego w sposób istotny, należy odseparować te zjawiska od siebie i zarejestrować ich czas zarówno w skali Wszechświata jak i w mikroskali. Włączamy w to obydwa pomiary czasowe, które zmieniają wymiary w kierunku nieskończoności (choć nie w sposób nieskończony) przez rezonans w hiperprzestrzeni, który precyzyjnie oraz dokładnie łączy je razem.

Te istotne pętle fluktuacji energii ujemnej na poziomie między kwantowym produkują ∆t Toma Beardena (link tutaj) przeobrażając to w uniwersalny korytarz czasowy, nie tylko mierzony lokalnie. Fluktuacje „energii ujemnej” istnieją wszędzie wokół nas i nie mogą być wyeliminowane z naszych modeli tak jak to było robione w dwudziestym wieku.

Modele dwudziestego wieku opierały się na pomiarach lokalnych czasu wykonywanych w oderwaniu od uniwersalnej hiper-dynamiki.

Teoretycy dwudziestego wieku zaniedbali modelowanie przepływu energii w przestrzeni w kategoriach ekspansji całego Wszechświata, który jest po części oparty na cyklach ujemnych przechodzących przez czarne dziury (np. obydwa pomiary czasu rezonują w hiperprzestrzeń) i z tego powodu muszą one być uwzględnione w pomiarach. W skrócie, naszym modelem jest ten oparty na czarnych i „białych” dziurach i pozwala nam on na obserwacje przy użyciu „nadwyżki Ockhama” raczej niż używając jego brzytwy.

Podsumowując to, topologiczny model umysłu pozwala na przywołanie większej ilości danych oraz stworzenie nowych alternatyw. Sprawia on, że społeczności tworzące spójny umysł mogą pomieścić dosłownie wszystko, z pewnymi ograniczeniami w przypadku przestępców.

Dzieje się tak dla jednego, bardzo szczególnego powodu:

szczerość ekspanduje i łączy się ze sobą poprzez inne wymiary podczas gdy umysły zdeprawowane mają tendencję do zapadania się w swoje wnętrza z powodu ułomnej jednorodności swojego charakteru.

Narzucając na siebie ograniczenia umysły zdeprawowane tworzą pewnego rodzaju horyzont zdarzeń, który zamyka je tam, a wraz z upływem czasu może utrzymywać je z dala, aby nie zakłócały istnienia innych uczciwszych intelektów.

Według Dr. Sue Arrigo, która twierdzi, że pracowała przy rozbijaniu odłamu Rockefeller-CIA zaangażowanego w zbrodnie przeciwko ludzkości:

„Archiwa Akashy (z ang. Ahashic records, link tutaj), (ukazujące precyzyjnie prawdę i rzeczywistość) staną się podstawą przy podejmowaniu przez ludzi decyzji ponieważ tak wielu ludzi jest w nich zarejestrowanych. Archiwa te istnieją pomijając wszelką stronniczość i jakiekolwiek zniekształcenia. Decyzje pochodzące z panującego tam zjednoczenia posiadają pewność wyniku.” (cytat z książki „Secrets of the CIA’s Global Sex Slave Industry” napisanej przez Sue Arrigo).

W końcu, topologiczny model pozwala na subtelniejsze, bardziej kompleksowe sploty różnorodnych rozważań.

Oddaje nam on prostą przestrzeń potrzebną do rozważań różnych niewiadomych istniejących między Istotami Pozaziemskimi, w przeciwieństwie do starych, pojedynczych pojęć określających umysł, które mają tendencje do degradacji siebie w zbyteczne, wzajemne powielanie się.

Topologiczny model wskazuje nam drogę w kierunku nowych społecznych definicji i zaawansowanej dynamiki, która pozwala na istnienie hiper-skondensowanych, kolektywnych osobistości, kolosalnie bardziej zdolnych umysłów zaginających znaczenia z powrotem do swoich wnętrz i poprzez siebie przekazywania niemalże natychmiastowo różnorodnych implikacji.

Autor:

George LoBuono (pisarz i badacz Uniwersytetu Kalifornijskiego – UC Davis)

Strona źródłowa: (http://www.bibliotecapleyades.net/vida_alien/vidaalien_alienmind.htm)

Przetłumaczył: Sławomir Lernaciński

Total Page Visits: 3725 - Today Page Visits: 3