Informatorzy w Marynarce Wojennej USA potwierdzają wielonarodowe tajne programy kosmiczne z bazami w całym Układzie Słonecznym i poza nim

dr Michael Salla, 4 kwietnia 2019 roku. 

W trzeciej odsłonie niezwykłej serii o Antarktyce na kanale YouTube Earthfiles, dziennikarka śledcza i laureatka nagrody Emmy Linda Moulton Howe opublikowała kolejne oszałamiające zeznania dwóch anonimowych informatorów z Marynarki Wojennej na temat międzynarodowej koalicji, która posiada tajny program kosmiczny z bazami na Antarktydzie, na Księżycu, Marsie, a nawet poza naszym Układem Słonecznym.

Zgodnie z życzeniem, Howe nie ujawniła ich tożsamości, występują pod pseudonimami Spartan 1 i 2, a w wywiadach z nimi użyła technologii tylnego oświetlenia oraz zniekształcenia głosu. Howe potwierdziła poprzez oficjalną dokumentację, że Spartan 1 służył w jednostce specjalnej amerykańskiej Marynarki Wojennej (Navy Seals) od 1984 do 2004 roku i przeszedł na emeryturę w randze majora. Spartan 2 służył w Korpusie Piechoty Morskiej USA (podlegającym Departamentowi Marynarki Wojennej) oraz jako specjalista ds. wywiadu w latach 1992-2016.  

Spartan 1 twierdzi, że odwiedził Antarktydę w sierpniu 2003 roku, gdzie zobaczył dużą ośmiokątną konstrukcję zakopaną 15 metrów pod lodowcem Beardmore, który sięga głęboko w kontynent Antarktydy, omówiono to w części 1 artykułu o publikacjach Howe.

Spartan 2 pojawił się po raz pierwszy w części 2 serii o Antarktyce na kanale Earthfiles, omówił tajne działania prowadzone na 8 piętrze centrali NSA w Fort Meade, siedzibie amerykańskiego Cyber Command (Dowództwo ds. Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni), które jest zaangażowane w operacje  kosmiczne międzynarodowego sojuszu oraz handel międzygwiezdny, który prowadzi.

Jedna z tych międzynarodowych misji polegała na podróży do międzygwiezdnego obiektu Oumuamua, który jak odkryto, był starożytnym zdewastowanym statkiem kosmicznym, omówiono to w jednym z poprzednich artykułów.

Spartan 1 opisał tajną bazę po drugiej stronie Księżyca używaną przez międzynarodowy sojusz:

„Jak rozumiem znajduje się ona zarówno na powierzchni, jak i pod ziemią. Jest to wielostrukturalna placówka, która umieszczona jest głęboko w skorupie planety [Księżyca].” [Fragment 6:16] 

Spartan 2 wyjaśnił również, czego dowiedział się o bazie Księżycowej:  

„Powiedziano mi, że ciemna [daleka] strona Księżyca to nie tylko struktury naziemne, ale i podziemne, a także działalność operacyjna. Budują tam statek-matkę.” [Fragment 9:02]

Następnie stwierdził, że na Księżycu pracuje 2500 osób, z liczbą tą zgodził się Spartan 1.

W stwierdzeniach dotyczących bazy księżycowej zarówno Spartan 1 jak i 2 wskazują, że choć żaden z nich nie odwiedził samej bazy księżycowej, to wiedzą o niej na podstawie dokumentacji, briefingów i/lub innych źródeł z pierwszej ręki, z którymi zetknęli się podczas tajnych misji lub pracy wywiadowczej.

Spartan 2 wielokrotnie odwoływał się do swojego głównego kontaktu, którym jest wyższy rangą urzędnik w amerykańskim dowództwie Cyber Command zwany Kim (lub Ken), który informował go o tajnych operacjach wielonarodowych sił kosmicznych.

W odpowiedzi na pytania o to, kiedy rozpoczęto budowę bazy księżycowej i które kraje z niej korzystały, Spartan 1 odpowiedział:

„Chodzi o czasy [powstania] koalicji, trwa to od lat. W wielu przypadkach, gdy transportowano materiały w przestrzeń i mówiono nam, że trafiają na górę do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), tak nie było. Trafiały na Księżyc… Powiedziałbym, że to wielonarodowa grupa… Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Stany Zjednoczone, Kanada.” [Fragment 7:04]. 

W dniu 29 stycznia 1998 r. 15 państw podpisało międzynarodowe i międzyrządowe porozumienie w sprawie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Oprócz tych wymienionych przez Spartana 1, inne narody, które podpisały dokumenty założycielskie to: Rosja, Norwegia, Hiszpania, Szwecja, Włochy, Holandia, Brazylia, Dania, Japonia i Belgia.

W drugiej części serii filmów Lindy Moulton Howe Spartan 2 powiedział, że wielonarodowa koalicja ma “flotę kosmiczną istniejącą od ostatnich 25 lat” [Fragment 9:01] Pochodzi ona z 1994 roku, zaledwie cztery lata przed formalnym podpisaniem umowy o utworzeniu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i zaledwie trzy lata po formalnym rozwiązaniu Układu Warszawskiego i Związku Radzieckiego.

Co godne uwagi, to potwierdza wiadomości, z którymi informator z tajnego programu kosmicznego Corey Goode publicznie występuje od 2015 roku. Jako pierwszy ujawnił istnienie wielonarodowego sojuszu, który prowadzi misje międzygwiezdne. Goode nazwał ten wielonarodowy sojusz “Globalną Galaktyczną Ligą Narodów” i twierdzi, że odwiedził jedną z ich międzygwiezdnych baz na egzoksiężycu [egzoksiężyc – naturalny satelita orbitujący wokół planety poza słonecznej lub innego podobnego obiektu nieznajdującego się w Układzie Słonecznym, patrz wiki – przyp. tłum.] podczas swojej służby „20 lat i z powrotem” (1987-2007). 

Cały rozdział w mojej książce z 2015 roku „Informatorzy ujawniają Tajne Programy Kosmiczne i Pozaziemskie Sojusze” (oryginał do nabycia tutaj) zawierał analizę twierdzeń Goode’a o wielonarodowym sojuszu, jego działaniach i o tym, jak został on utworzony w wyniku tajnego porozumienia, które zakończyło zimną wojnę.

Spartan 1 wyjaśnił działania odbywające się w tajnej bazie księżycowej:

„Myślę, że trenują, a jeśli chodzi o to, dokąd idą… Wiem, że chodzi o odległości wielu lat świetlnych. [Fragment 8:02] 

Jego stwierdzenie, że operacje są prowadzone w odległości “wielu lat świetlnych” jest bardzo istotne biorąc pod uwagę wcześniejsze twierdzenia Goode’a, że odwiedził egzoksiężyc w nieznanym układzie słonecznym będący pod opieką międzynarodowego sojuszu.

Świadectwa Spartana 1 i 2 potwierdzają ponadto to, co Goode i inni informatorzy z tajnych programów kosmicznych mówią o tajnej bazie na Księżycu zwanej DOK – Dowództwem Operacji Księżycowych (LOC – Lunar Operations Command). Corey Goode mówi, że był wielokrotnie zabierany do DOK, a w styczniu 2018 roku odbył obszerną wycieczkę po wielu obiektach, które istnieją tam głęboko pod powierzchnią.  

Dowództwo Operacji Księżycowych według Corey Goode. grafika: Sphere Being Alliance.

Spartan 1 i 2 również omawiali portale czyli technologię Stargate [Gwiezdne Wrota] odnalezioną na Antarktydzie. Jeden z tych portali znajduje się w pobliżu anomalii magnetycznej na Ziemi Wilkesa [Krater na Ziemi Wilkesa – wiki], nad którą pracował Spartan 1:

„Słyszałem, że to portal. Portal przenosi cię z jednej struktury na inną jednostkę poza naszą atmosferą. Jak niewidzialna winda. Ten konkretny portal znajdował się pod ziemią wewnątrz pewnej struktury… Miał korpus, miał hieroglify… Korpus tego portalu zachowywał się jak tunel od punktu A do punktu B.” [Fragment 15:45] 

Opisał portal jako bardzo podobny do powierzchni tzw. Moon Pool [rodzaj studni biegnącej przez dno statku albo platformy wiertniczej, która ułatwia zanurzanie/wynurzanie nurków i sprzętu, por. wiki – przyp. tłum.], gdzie zamiast zanurzać się w wodzie, przechodzi się po pionowo ustawionym portalu. Opisał to w następujący sposób: “Jestem pewien, że widziałeś film “Gwiezdne Wrota”… Dokładnie to samo z wyjątkiem tego, że korpus jest kwadratowy.” [Fragment 17:48]. 

Moon Pool, źródło: Międzynarodowy Program Badania Oceanów (International Ocean Discovery Program)

Podobnie Emery Smith, były asystent chirurgiczny w Siłach Powietrznych USA mówi, że wykonywał misje przez portale dla międzynarodowego sojuszu korporacyjnego i opisywał je jako prostokątne.

Spartan 1 i 2 omówili również nadchodzące zmiany na Ziemi i powszechne zniszczenie, którego się w związku z nimi oczekuje oraz jak wielonarodowa koalicja stworzyła wiele posterunków tranzytowych na całej planecie na wypadek sytuacji kryzysowej wymagającej natychmiastowej ewakuacji personelu i zasobów, nie inaczej niż to przedstawiono w filmie 2012.

Tragiczny scenariusz opisany przez Spartana 1 i 2 jest podobny do wcześniejszych rewelacji Corey Goode i innych, którzy ujawnili przewidywania posiadane przez dowódców tajnego programu kosmicznego na temat nadchodzącego wydarzenia w rodzaju wybuchu na Słońcu i/lub przesunięcia biegunów, zarówno geomagnetycznych, jak i geofizycznych.  

Wiele doniesień Spartana 1 i 2 potwierdza wcześniejsze zapewnienia Corey Goode’a, Williama Tompkinsa, Pete Petersona, Emery Smitha i innych osób mających odwagę podzielić się swoją wiedzą na temat tajnych programów kosmicznych i roli Antarktydy w tych operacjach.

Świadectwa Spartana 1 i 2 rzucają wiele światła na wielonarodową koalicję stojącą za tajnymi programami kosmicznymi, której ślady mogą być odnalezione pośród sygnatariuszy głównych traktatów międzynarodowych, takich jak Układ Antarktyczny i porozumienie w sprawie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 

W „Ukrytej Historii Antarktydy” (2018) (oryginał do nabycia tutaj) przedstawiono dowody na to, że podpisanie Układu Antarktycznego zostało wykorzystane jako przykrywka dla tajnych porozumień zawartych między administracją Eisenhowera a zbiegłą na Antarktydę niemiecką grupą nazistowską. Doprowadziło to do rozpoczęcia szeroko zakrojonej współpracy pomiędzy firmami amerykańskimi i europejskimi, a zwłaszcza firmami niemieckimi związanymi z grupą uciekinierów na Antarktykę.

Zarówno zeznania Spartana 1, jak i 2 potwierdzają, że taka koalicja rzeczywiście została utworzona i że Antarktyka była centrum jej kolejnych operacji, których kulminacją było z kolei pojawienie się po kilkudziesięciu latach wielonarodowej floty kosmicznej sięgającej  końca zimnej wojny i podpisania międzyrządowego porozumienia w sprawie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Wywiady Lindy Moulton Howe z serii Spartan 1 i 2 są niezwykle ważne dla zrozumienia roli głównych krajów i agencji rządowych zaangażowanych w tajne programy kosmiczne, ich działalność poza Ziemią oraz tego, co może naszą planetę czekać w przyszłości.

© dr Michael E. Salla

Źródło: exopolitics.org

Przetłumaczył: Romek